M10 I'm still standing, yeeeeeah yeaaaaaah yeaaaaaaah

Zaczęło się nieśmiało, w Nowy Rok - wspinając się na plastikowego dinozaura u Angielskiej Teściowej Mill tak kombinowała, tak kombinowała... aż stanęła. Teraz wdrapuje się na wszystko i stoi. Wszędzie. I trenuje przewroty. Dziś zaliczyła przewrót sezonu, kiedy postanowiła wdrapać się na wiadro od mopa. Wiadro się wylało a Mill w rechot. Hurra! Ile wody! Chlapię! I ciuchy mam! Jeeee!!!!

Wspina się o szczebelki łóżeczka (w którym ciągle, niestety, nie śpi solo. Czasem uda nam się ją wyeksmitować na jakąś część nocy... A czasem nie. I taki układ chyba jest ok. Lubimy z nią spać, ale bez niej też. Ale to dygresja, a nawias miał być o tym że łóżeczko traktowane jest u nas jak kojec i w ramach konieczności spędzenia 30 sekund na sikaniu na przykład tam właśnie Mill ląduje, wszak aż do dziś zabezpieczeń antydziecięcych nie mieliśmy a nasze samobójczo-zapędne dziecko z uporem mainiaka chce wkładać palce do kontaktu/zjadać kable/wywalać głośniki. Bezpieczniej więc włożyć ją w łóżeczko. W którym namiętnie wstaje). Wspina, jak już pisałam, o wiadro na mopa (choć tego nie wiedziałam do dziś). Wspina na nogi nasze. I na nienasze też. Do szuflad z jedzeniem się wspina i do zmywarki. Gdzie się da.

I stoi.

I taka mi się wydaje duuuuuża, a dopiero się urodziła, przecież!

Czas zdecydowanie nie stoi w miejscu. A mógłby się czasem uczyć od Mill.

Ściskamy mocno,
z&m

 

(i tak, o zgrozo, na tym zdjęciu ma RAJTUZY!)