M10 Skończyło się rumakowanie czyli o pociążowych kilogramach

Jeśli regularnie czytacie mojego bloga (albo mnie znacie osobiście albo i jedno i drugie) wiecie co następuje:

- nie jestem wybitnie szczupła ale wybitnie gruba też nie (choć wiadomo, perspektywa widzenia zależy od punktu siedzenia czy jak to szło), ot taki przeciętniak, raczej w stronę grubszych niż chudszych, z klasycznym muffintopem maskowanym ubiorem, ponadprzeciętnymi rozmiarowo cyckami i przyzwoitymi nogami mimo dość niskiego wzrostu (każdego szkoda)
- mój ciążowy brzuch był z tych raczej małych (moja szwagierka w 13 tygodniu ciąży ma taki brzuch jak ja kiedy byłam w jakimiś 30-33 - serio!) - do tego stopnia że nawet miałam jego kompleks (że taki mały, w sensie. Teraz oczywiście, z perspektywy, bardzo się cieszę że był taki mały, ale co ja wtedy wiedziałam o ciąży). Na początku ciąży schudłam ze 3-4 kilo wszak klasyczny jadłowstręt i nudności nie tylko poranne dopadły i mnie. Później było trochę lepiej, ale cały trzeci trymestr przerzygałam (co tu ukrywać no - w co drugim poście z końcówki ciąży o tym pisałam) i nie czułam się najlepiej. Nie miałam dzikich zachcianek (poza tymi, ale i one nie były jakieś mega. Wcześniej bez ciąży miewałam większe) i pobudek w środku nocy żeby wyżerać węgorze i wszystko inne co lodówka miała do zaoferowania (jak, nie przymierzając, Matka Polka kiedy była w ciąży ze mną). Summa summarum - przez całą ciążę przybyło mnie raptem 8.5 kilo a w mniej-więcej tydzień po porodzie miałam swoją wagę sprzed ciąży
- potem nastąpił przestój i mimo karmienia piersią jakoś nie chudłam (w związku z czym twierdziłam że rzekomy magiczny wpływ karmienia piersią na chudnięcie jest znacznie przereklamowany)
- aż tu nagle magicznie w okolicach lata waga zaczęła spadać, mimo rozlicznych lodów, ciast makaronów, chleba i innych rzeczy z reguły powodujących tycie
- i tak pięknie pierwszy raz w życiu, bez żadnego wysiłku, żadnych diet, żadnych reżimów ćwiczeniowych (których zresztą nie było mi wolno ze względu na poporodowe kuku, ale zanim nie wiedziałam że mi nie wolno to trochę ćwiczyłam) i bez biegania (które nie wpływało na chudnięcie znacząco wcześniej, za to bardzo na samopoczucie) - schudłam i ważyłam pięć kilo mniej niż przed ciążą
- jeszcze 4 i osiągnęłabym moją wagę idealną, wymarzoną, której nigdy nie widziałam na wadze, nawet w podstawówce (ups) czy podczas okresu dietetycznych eksperymentów w liceum (skutecznych - ważyłam wtedy tyle co po pociążowym schudnięciu, jednak okupione to było wieloma wyrzeczeniami i mnóstwem ćwiczeń. No i oczywiście było nie do utrzymania więc cichaczem jakoś te kilogramy mi, skubane, wróciły)

ALE

Wróciłam z Anglii. Dwutygodniowy pobyt u Angielskiej Teściowej spowodował że przytyłam 2 kilo. W 11 dni, psia kość i cholera jasna. I nie, że nie wiem z czego. Ale hmmm.... W domu też powinnam tyć na potęgę a nie tyłam, a bywało że i chudłam. Nawet w domu bardziej bo fantastyczna kuchnia Matki Polki i absolutna faza na bezę (i inne ciasta, jeśli mam być szczera) sprawiały że jadłam więcej od Towarzysza Męża. I reszty rodziny chyba zresztą też. Tym samym nasuwa się tylko jeden wniosek (i nie jest to 'kochanego ciałka nigdy dosyć', bynajmniej) - skończyło się rumakowanie. Wygląda na to że karmienie piersią, mimo że uskuteczniane jak najbardziej, straciło swoje magiczne właściwości i nie mogę już jeść wszystkiego co popadnie. A buuuu....

I jako że kupiłam w listopadzie dwie pary nowych, mniejszych spodni, które bardzo lubię (i w ogóle jakoś tak dobrze się czuję w tym mniejszym rozmiarze, nie chcę się z nim żegnać jeszcze!) muszę coś z tym zrobić.... A taaaaaak się ciężko zebrać, nooo...

W związku z tym prośba do Was - jako że postanowienia noworoczne hulają (moje nie, mam nadzieję że uda mi się jeszcze w styczniu napisać o tym, podobnie jak o podróżach, wózkach i kilku innych postach które miały być już sto lat temu ale się nie zebrałam, no, za dużo się dzieje a czasu za mało, kurka) i może któraś z Was jakieś zmierzające w tym kierunku - szukam motywacji. Może jakiś mamo-ćwiczeniowy blog albo jakiś z przepisami (mogą być wege! ale nie muszą) które są zdrowe i w miarę niskokaloryczne (choć wiadomo, nic drastycznego raczej nie wchodzi w grę przy karmieniu piersią) albo... Albo coś. Wiecie o co chodzi. coś, co sprawi, że spodnie będą jednak ważniejsze od bezy, bo różnie u mnie z tym bywa.

A u Was jak tam? Też czasy pociążowe były łaskawe czy dalej gubicie nadprogramowe kilogramy?

Ściskam,
Trochę większa z. &
(i, jak twierdzi Dzidek, Mill też jakby trochę większa, ale jej to akurat nie powinno wybitnie szkodzić w tym wieku) m.


Jeszcze całkiem niedawno, selfie przedimprezowe (co widać - włosy i makijaż jeszcze w wersji przed - czytaj: kok dwusekundowy, bo nawet nie dwudziesto, plus makijażu brak) z tegorocznego Sylwestra (i tak, nie ma to jak ani razu nie użyte łóżeczko turystyczne dla Mill w tle):

A tu w jednym z grubszych momentów. Fota z moich 25 urodzin, w stylu lat 80. Zaznaczam, że wyglądam na niej dość niekorzystnie, łudzę się że na żywo nie było AŻ tak źle. Różnica między teraz (wliczając te felerne dwa angielskie kilogramy) a wtedy to jakieś 7 kilo. Niby nie tak dużo, ale ja widzę znaczną różnicę. Chyba nie muszę dodawać że wolę się w tej wersji u góry?