M4 Do dupy

Piękne mamy lato, słońce, bezchmurne nieba, śpiewające ptaki i inne cykady cykladujące wieczornie.
Cudo.

Czas bez Towarzysza Męża leci szybciutko, tęsknimy bardzo ale jesteśmy dzielne i zajmujemy się wszystkim ile się da (patrz: M4 Wieści z frontu), udzielamy towarzysko, odpoczywamy, nabywamy nowych umiejętności (Mill: podnoszenie się na dłoniach a nie przedramionach, kopanie maty edukacyjnej żeby jej grała, przewracanie się z pleców na brzuch, choć to udało jej się dopiero dwa razy; ja: ogarnianie mieszkania i zabawianie dziecka w tym samym czasie, wyłączanie światła nogą i chodzenie w japonkowych sandałach co rzeczą łatwą dla kogoś kto nie miał na sobie japonek od x lat nie jest) i cudownie spędzamy czas.

Z jedną tylko rzeczą, która jest, jakby to ująć, do dupy.
Całkiem dosłownie.

Pupa Mill od urodzenia praktycznie nie jest za fajna. Że permanentnie zaczerwieniona to jedno, ale bywa że robią jej się otwarte rany i strupki i wygląda to mówiąc delikatnie nie za ciekawie. Walczymy na wszystkich frontach, ledwo podleczymy - pupa psuje się na nowo. Ja płaczę rzewnymi łzami, Mill wydaje się kompletnie nie przejmować. Za każdą zmianą pieluszki boję się że robię jej krzywdę, a ona się śmieje. I nie wiem, czy mam takiego małego Ironmana w domu czy nie obchodzi jej to tak mocno jak mnie. Dziecka szkoda, ale robię co mogę. Serio.

Kiedy Mill była zupełnie maleńka byłam z nią z okazji pupy u pediatry razy około 5. Dostała Maleńka probiotyk BioGaia, który w ogóle nie pomógł (a pomóc miał na śluzowate brzydkie kupy robione około 15 razy dziennie), ale ostatnio do niego wróciłyśmy i liczba kup po dwóch dniach zmniejszyła się o co najmniej 50%. Jestem w głębokim szoku - to naprawdę bywają pampersy bez kup?! Dostała też Delicol, który nie zrobił absolutnie nic (no ale to lek na kolki a kolek nie miała).

Do tego: przez dwa dni jadłam suchy ryż - kupy bez zmian. Przez dwa tygodnie nie jadłam nabiału - kupy bez zmian. Raz w życiu jeden jedyny dostała MM - kupa bez zmian. Podczas całej kupowej historii dokonała się jedna zmiana w kupach na lepsze - po tym jak zjadłam kawałek pizzy i tort bezowy. Choć podejrzewam że to przypadek i miał mało wspólnego z tym co zjadłam (albo hello pizzo! hello torcie bezowy!).

Kupa poszła do posiewu żeby zobaczyć czy jakichś bakterii/grzybów niepożądanych tam nie ma - nie było.

Kremy do d. przetestowałyśmy w ilości ogromnej. Nasze wrażenia (choć podejrzewam że Wasze, jeśli nie macie AŻ tak zmasakrowanej pupy - Wasze dzieci jeśli nie mają to jest, będą zupełnie inne. Szczerze czekam na czas kiedy pupa będzie kompletnie wygojona i będę mogła się zachwycać Bepanthenem, na przykład):

LINOMAG z różowym wieczkiem - początkowy ultrazachwyt, sprawdzał się super... aż do pierwszego zepsucia pupy i otwartych ranek
LINOMAG A+E (biały z zielonym napisem,w  tubce) - świetny do zaczerwienień, ale w przypadku strupków procesu nie przyspieszył, więc poszedł na przeczekanie. Podobnie Bepanthen i Alantan Plus
ZIAJKA - pogorszyła sprawę, koszmarek! Nivea to samo!
TORMENALUM - naprawdę pomógł i pomiędzy zepsuciami, kiedy z pupą Mill jest lepiej, to wyłącznie jego zasługa. No, prawie wyłącznie, bo przetestowany niedawno Emolium którego miałyśmy z 5 próbek tak się sprawdził że kupiłam pełnowymiarowe opakowanie. Idzie ku lepszemu.
Z kolei krem do pupy z cynkiem BabyDream z Rossmana, słynny Sudocream, Penaten, którego matka Polka czyli moja mama z powodzeniem używała na mnie (taki sam, to znaczy, nie ten sam, żebyście mnie nie podejrzewały o stosowanie niemal trzydziestoletnich antyków kosmetycznych na i tak już biednej pupie M.) i przedroga Mustela okazały się nie robić z pupą absolutnie nic (nie pogorszyły ale i nie polepszyły sprawy w żadnym wypadku).

Do tego dostała Mill też na recepcie od pediatry sterydowy Pimafucort, który co prawda w miarę pomógł, ale za to dorobiła się pleśniawki (nie urok to sracka, jak mawia porzekadło).

Do tego wszystkiego:

1) fiolet (odkaża!)
2) mycie pupy szarym mydłem (mycie w krochmalu się nie sprawdziło lepiej niż szarym mydłem, więc po co się babrać w krochmalu skoro ten sam efekt można osiągnąć łatwiej mniejszym nakładem wysiłku)
3) Zmiana pieluszek 12-20 razy dziennie + 2/3 razy w nocy (za każdym razem kiedy wstaje)
4) Suszenie pupy zimnym powietrzem suszarką przy każdej zmianie pieluchy
5) Wietrzenie pupy ok. 2h (i 10 podkładów) dziennie

I ciągle mało....

Dziś na Mill zerknęła zaprzyjaźniona najlepsza w województwie ponoć dermatolog (dziękujemy i pozdrawiamy!!!!) i do powyższych punktów, które są w porzo (podobnie jak Emolium, które zdaje się lekko pomagać) dostałyśmy kolejny antybiotyk (Mupirox) i kolejną maść (Clotrimazolum) i pokładam w nich wielkie nadzieje i po cichu liczę że w końcu rozprawimy się z tym cholerstwem i Mill będzie miała pupcię... no jak pupcia niemowlaczka, no!

A... w międzyczasie dowiedziałam się że Towarzysz Mąż też miał takie problemy z pupą kiedy był maluszkiem. Teraz ma pupę niczego sobie, więc jest szansa, i to całkiem spora, że i Mill się z tego prędzej czy później (prędzej, please!) wykaraska.

A jak było u Was? Pupa bezproblemowa czy lekko problemowa czy może macie jakieś mrożące krew w żyłach pupowe historie (najlepiej z happy endem na moje skołatane nerwy!) przebijające moją?

Ściskamy,
z&m

Matka Polka (babcia Mill) zmienia pieluchę. Mill na wybitnie nieszczęśliwą nie wygląda, więc chociaż tyle z tego...