Blog roku - co by było gdyby...

Jak wszyscy blogujący i blogi czytający doskonale wiedzą ruszył, jak co roku, pełną parą konkurs na blog roku. Mille me! nie kandyduje. Z kilku powodów - po pierwsze - i chyba najważniejsze - nie czuję się jeszcze na siłach. Blog ewoluuje za kulisami, ale jeszcze nie jest na etapie na którym byłabym z niego zadowolona wystarczająco żeby wysyłać na jakiekolwiek konkursy. Jasne, lubię ten blog, lubię jego ludzkie elementy w stylu jakiejś okazjonalnej literówki albo niewyraźnego zdjęcia. Bo to nie jest blog zdjęciowy, w końcu. Nie jest też czysto tekstowy, bo jednak jakieś zdjęcia są. Nie jest... no właśnie, konkursowy. A jaki jest? Mam nadzieję, że fajny. Że ciepły, śmieszny i normalny. Taki, który pozwala zwyklakom takim jak ja, poczuć, że mimo tego, że nie do końca ogarniamy całe to macierzyństwo... to jednak ogarniamy. I że nie trzeba robić wszystkiego na 100%, nie trzeba być ortodoksem - ale i nie ignorantem - żeby mieć poczucie, że robimy wszystko jak należy. I że jest tak jak ma być. Nawet jeśli ząbkujące niemowlę nie daje nam spać cztery noce z rzędu.

W tym roku można też wysyłać zgłoszenia na 'tekst roku'. O, o tym nawet myślałam. W końcu kilka porządnych (chyba?) mam nadzieję udało mi się popełnić. Nie z nadziejami na zwycięstwo, ale na poszerzenie grona czytelników. Wiadomo - więcej czytelników, większe możliwości. A i niemała praca włożona w to, żeby blog miał ręce i nogi może była by doceniona w związku z tymi większymi możliwościami. Ale oczywiście stchórzyłam. Może w przyszłym roku się szarpnę, kto wie. W tym roku jeszcze nie. Ale... gdybym wystawiła swoją kandydaturę na tekst roku to byłby to chyba ten:

W36 Tłusty czwartek w liczbach (bilans musi wyjść na zero)

Czemu go lubię? Nie wiem. Ze zwykłego sentymentu, chyba. Nie jest tekstem ważnym globalnie. Nie tyczy się prawd objawionych, życia i śmierci, przewartościowywania priorytetów. Ale czuję że jest mój. I w moich bardzo specyficznych kryteriach - jest całkiem dobry i śmieszny (zwłaszcza z perspektywy! Nic tak nie pomaga na ocenę wydarzeń jak perspektywa). Mimo tego że śmierdzi Bridget Jones na kilometr.

Do innych (subiektywnie, subiektywnie!) ulubionych w tym roku należą te:

M1 Narodziny superbohaterki czyli relacja z porodu

 Chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego. Moje życie nie zmieniło się o 180'C, nie nabrało sensu, bo wcześniej też go miało... A jednak prawdopodobnie najważniejszy moment mojego życia jest opisany właśnie tu.

M1 Instrukcja obsługi noworodka - wersja polska i brytyjska

Różnice kulturowe do tej pory mi nie znane wyszły na jaw przy okazji rodzicielstwa. Nowe wychodzą cały czas, więc zapewne za jakiś czas pojawi się i instrukcja obsługi nieco starszego niemowlaka, oczywiście w dwóch wersjach.

M4 Trzy Gracje 

Tekstu tu nie ma za dużo. Ale cóż poradzę, po prostu uwielbiam to zdjęcie. To zdjęcie, ten tytuł i te trzy małe dziewczynki, które z rozkosznych niemowlaków w gondolach po cichu zmieniły się w całkiem interaktywnie się kontaktujące prawie-roczniaki.

M6 Czytelnia

Najlepsze miejsce do czytania i odpoczywania ever. 

M9 Dzień bez dziecka: przeżyć i nie zwariować

 Totalnie pamiętnikowy wpis... O tym, o czym jest w tytule. Przeżyłam i nie zwariowałam. Chyba wystarczy za rekomendację?

 

A Wam, które podobały się najbardziej? A może bierzecie udział w konkursie na blog roku? Śmiało, możecie zostawiać reklamę w komentarzach, jako że w tym roku żadna ze mnie konkurencja. Ja już parę smsów wysłałam, bo cel szczytny. I nie wykluczam że wyślę jeszcze parę. A co!

Ściskamy,
z&m