M1 Dziecko mi się zepsuło...

Dopadło i mnie.

Macierzyństwo bez lukru, psia kość i cholera jasna. A dopiero narzekałam że nie mam na co narzekać. Cofam, cofam, wszystko cofam. Chcę nie mieć na co narzekać! Chcę żeby moje dziecko jadło i spało i tyło (nawet kosztem wyglądu młodego Kalisza, wszak podbródków ma już chyba z cztery).

Dzisiaj królewna dała popalić. Moje budzące się na karmienie i przewijanie i zasypiające ponownie bezproblemowo dziecko dziś postanowiło pokazać mamie (czyli mnie, choć to ciągle kosmos że jednak jestem mamą) co to znaczy mieć dziecko.

Pierwsza pobudka w pół godziny po zaśnięciu. Łaaaa-łaaaaa-łaaaaa. Standardowe kombo cyc + pieluszka + ponowne spanie nie zadziałało. Sucho ma, najedzona jest, o co kaman?

Po pół godzinie huśtania, noszenia i wewnętrznej załamki (mojej, choć jej pewnie też, skoro tak płakała) przechodzi. Nie obstawiam kolki, bo nóżek nie podkulała, więc na ból brzuszka nic nie wskazywało. Co jest, więc?

Zasnęła w końcu, uff. Kolejna pobudka o 4 rano. Powtórka z rozrywki. Z tym że tym razem królewna postanowiła nie spać do 8 (też rano. Ale żeby przez 4 godziny nie spać od 4 do 8!? Huh?). W międzyczasie jedząc, ulewając i, za przeproszeniem, srając. Woo-hoo, uroki macierzyństwa. Ale czemu o czwartej rano? Ja jak zombie, Towarzysz Mąż też, a Młoda wyspana i gotowa do rozrywek. Liczba rozrywek noworodka jest jednak dość mocno ograniczona. Po gapieniu się na kwiatki na ścianie, przytulaniu, ruszaniu kończynami i mówieniu do naszej dziewczynki maminy (znowu - mój - kosmos!) repertuar się wyczerpał i pałeczkę musiał przejąć muszący się wyspać do pracy Towarzysz Mąż (a że 'musi to na Rusi' Towarzysz Mąż się suma summarum nie wyspał). Towarzysz Mąż ma umiejętność śpiewania, której ja nie mam, niestety. Przy moim śpiewaniu M. chyba płakała by jeszcze bardziej, oszczędzam jej więc.

I tak do ósmej rano. O ósmej królewna padła a my kompletnie zmasakrowani musieliśmy powitać dzień.


Poza tym dom wygląda jakby przeszło przez niego tornado. Pieluchy tetrowe walają się wszędzie, milion akcesoriów okołonoworodkowych (typu: witaminki, patyczki do uszu używane wcale nie do uszu, zakrętki z butelek, smoczki, kocyki i takie tam, wiecie o co chodzi, mam nadzieję, a jak nie wiecie to już mam wyrzuty sumienia jaka fatalna ze mnie, ekhen, ekhem, pani domu) jakoś nie chce być na miejscu, a ja nie mam jak ruszyć ręką ani nogą. W sensie, nie chce mi się, oczy mam na zapałkach.

Królewna odmawia spania i chce zabawiania. Nie ma sprawy, w tornadowym syfie mieszkalnym noworodka zabawiać się też da. Nie mniej jednak mogłaby iść spać, bo dom ogarnąć trzeba. Sam się nie ogarnie, niestety. Jak sprawić żeby noworodek (już od jutra awans, niemowlak, jeee!) spał? Chciałabym wiedzieć, przespała bym była noc. Jest jeden sposób (średnio wygodny co prawda w nocy, więc między 4 a 8 uskutecznianie go sobie odpuściłam) który na M. działa zazwyczaj - spacer. Wstrzeliwszy się w dwugodzinne okienko między ulewami matka (czyli ja!) zapiernicza po parku, dziecina śpi. Wracamy do domu, matka po nieprzespanej nocy i około 10 przedreptanych kilometrach pada na pysk i pada z głodu (na szczęście na obiad resztki z wczoraj, dzięki mami!) a wyspana dziecina postanawia się obudzić i domagać rozrywek. Jasny gwint!

Tak więc - mieszkanie mam nieogarnięte, w ramach obiadu zjadłam paluszki (wstrzelenie się w 12 minut które zajmuje odgrzanie obiadu z nieśpiącym dziecięciem jedząco-pieluszko-zmiano-wymagającym graniczy z cudem, a ja dzisiaj po nie tej co trzeba stronie granicy) a zamiast Mozarta w tle leci TVN bo nawet nie mam siły mocować się z ustawieniem Mozarta.

Życie mnie dopadło, kurka wodna.

Już marzę o drzemce, którą utnę sobie jutro.

Macie takie dni?

Pozdrawiam,
zmaltretowana macierzyństwem (z nadzieją że chwilowo)
z.

(m., która w końcu poszła spać, może i mentalnie też pozdrawia. A ja piszę zamiast ogarniać burdello i jeść porządnie. Ale postanawiam poprawę. Może da mi dziewczynka jeszcze z godzinkę żeby się i dom doprowadzić do stanu sprzed zepsutego dziecka. Oby!)

PS. Marzenia czasami się banalne. Oto moje: