M1 Spacerówka vol. 2

Pamiętacie mój post z początków bloga o spacerach w parku? (tu)

Nie chce mi się wierzyć że Milenka jest już na zewnątrz, zleciało jak z bicza strzelił, w rzeczy samej! Radzimy sobie cudnie, tak myślę.

Dziecko mamy wybitnie udane (kurczę, a miało być bez lukru, no ale nie da się inaczej, jak jest lukrowo, odpukać w niemalowane, do porzygania) - je, śpi i robi kupy, nie płacze (o ile nie jest głodna, a kiedy jest głodna to je i po sprawie), śle uśmiechy (tak, wiem że one nie są świadome, no ale śle!), chwyta nas za paluchy, tuli się, daje się wyspać do dziesiątej, lubi się kąpać i ogólnie jest boska.

I tyle mam jeszcze postów w planach (o pobycie w szpitalu, o laktacji, o jedzeniu, o połogu, o Towarzyszu Mężu, o gadżetach, które się sprawdzają, i które nie, o rzeczach szpitalnych które się sprawdziły, a które nie, o położnej środowiskowej i mnóstwie innych nowo-mamowych rzeczy) ale wieczny niedoczas... Zawsze tak jest z małymi dziećmi czy tylko z pierwszym?

Dzisiaj, za przyzwoleniem położnej, wyszłyśmy na pierwszy spacerek. Ja od tygodnia po raz pierwszy wyszłam z domu i dało mi to mega energetycznego kopa. Milly przespała całe zamieszanie, włącznie z tacinym off-roadingiem i testowaniem wózka.

Swoją drogą wózek dzisiaj sprawdził się super, zobaczymy na dłuższą metę, ale póki co jesteśmy bardzo zadowoleni - jest odpowiedniej wysokości, amortyzacja działa jak ma i wizualnie nam się ciągle bardzo podoba.

Ach, pięknie jest!

Ściskamy,
z&m

 Drzemka balkonowa

 Idziemy! Włosy szalone i niezrobione, ale lepszej wymówki niż bycie 6 dni po porodzie chyba się nie doczekam

 Śpimy i  śpimy... W maminym beciku sprzed trzydziestu lat...

I ciągle śpimy i kompletnie nic nas nie rusza. jest super!