M2 Dwa miechy, pneumokoki i sentymenty

29 już! Milly ma dwa miesiące!

Szaleństwo jakieś. Czas się dziwnie zagina w dwie strony - no bo przecież dopiero byłam w ciąży, ba, dopiero dowiedziałam się o tym, że jestem w ciąży, dopiero wyszłam za mąż i myśl o dziecku dopiero mi zaczęła świtać... A tu ona ma dwa miesiące, kiedy to zleciało, ja się pytam? A z drugiej strony mam wrażenie jakby Mill była z nami od zawsze, już kompletnie nie pamiętam mieszkania bez jej łóżeczka, biurka, które robiło za biurko (albo toaletkę vel make-up station jak nazywał ustrojstwo Towarzysz Mąż) a nie miejsce do przewijania, minimalizmu i jako-takiego ogarnięcia.

Szaleństwo, mówię Wam!

Nie będę się rozpisywać o jej umiejętnościach, bo że umie wszystko co w jej wieku dzieci umieć powinny jasna rzecz. Poza tym zrobiła się kluskowata jak nie wiem (waży 4750, tak więc w dwa miesiące utyła ponad dwa kilo. Dobrze że nie jest mną bo ja bym miała doła, a że ona 'ładnie przybiera' się cieszę, bo ponoć dzieci w jej wieku mają 'ładnie przybierać' a karmiąc piersią się nie da dziecka przekarmić ale i tu mam wątpliwości biorąc pod uwagę ile ona ulewa) i nasza pani pediatra stwierdziła na pierwszy rzut oka szelmowsko marszcząc oko że 'głodna nie jest'. Ano, nie jest.

Poza tym ciągle walczymy trochę z jej pupą (już była piękna i gładka, i już-już przymierzałam się do posta... I znowu się zepsuła. Prawdopodobnie dziadostwo genetyczne jako że niemowlak Towarzysz Mąż też tak miał), ale to wszystko. Poza nielicznymi chwilami kiedy Mill marudzi (z reguły w deszczowe dni kiedy nie spacerujemy) jest cudownym, spokojnym, bezkolkowym i uśmiechniętym dzieciątkiem z apetytem na zabawy, wygłupy i jedzenie, ale też śpiącym rozsądną ilość godzin (choć ciągle budzi się dwa razy na karmienie, ale po nakarmieniu i przewinieciu zasypia od razu, a ja nawet tak wolę, bo cała noc bez przewijania dla jej pupy byłaby słaba).
No cudna jest, no!

Wczoraj byłyśmy na pneumokokach, Milly dostała bezdechu szczepionkowego niemowląt (czy jak to tam się zwie), o którym w życiu wcześniej nie słyszałam i dostałam niemal zawału tam. W sensie przy płaczu kiedy dostawała szczepionkę wstrzymała oddech na jakieś dziesięć sekund. Mnie wydawało się to straaaaasznie długo i sama chyba przestałąm oddychać z nerwów i tylko pytałam co jej jest i musiałam chyba wyglądać mocno źle bo pani od szczepionek pytała czy dobrze się czuję (nieważne jak ja się czuję, dziecko mi nie oddychało 10 sekund!) Pani od szczepionek mnie uspokoiła i powiedziała że to się zdarza przy szczepionce i mam się absolutnie nie martwić. Jako że nie miała żadnych objawów poszczepiennych, nawet gorączki, nic, nada - to się nie martwię. Choć internet straszy, oj straszy. Straszy. Ale nie mogę dać się zwariować. Bezdech się odpukać nie powtórzył (i ponoć nie powinien i to jednorazowa akcja przy szczepionce) i mam nadzieję że tak zostanie i że fora pełne tekstów o zapaleniu opon mózgowych i innych koszmarnych rzeczach nie wpłyną na mnie jakoś strasząco-stresująco. Odhaczone i na kolejnych szczepionkach widzimy się dopiero za miesiąc. Uff...
 

Ściskamy Was mocno,
z&m