M2 Tula tuli

Najpierw widziałam je u Hubisiowej Mamy.

Byłam jeszcze w ciąży, zakochałam się w nim, powiedziałam o nim Towarzyszowi Mężowi, stwierdziliśmy że dodajemy do łiszlisty i rzeczy do możliwego szarpnięcia się na kiedy M. będzie już z nami (co wydawało nam się baaaardzo odległym wtedy momentem) i... zapomniałam o nim.

Później u Ruby Soho zobaczyłam je znów. I miłość odżyła.

Musiałam je mieć.

Nosidełko Tula. Z nosidełkami, jak wszyscy wiemy, różnie bywa. Dużo z nich jest po prostu, wbrew opioniom producentów, po prostu niezdrowych. Wiszenie dziecka przodem do świata z pomasakrowanym kręgosłupem - nie dziękuję.  Tula ma jednak świetne opinie, jest nosidłem miękkim, a więc podobnie jak chusta pozwalającym się dziecku układać fizjologicznie-żabkowo i kręgosłupowo-przyjaźnie, a nad chustą mającym tą przewagę, że założyć to łatwo i dziecko w to włożyć też bezproblemowo się da. I tak, wiem, że chusta to dla wielu z Was nie problem, że praktyka czyni mistrza i tak dalej, ale... Milly średnio lubi chustę. Wiązać wiążę, ale potrzebuję asysty Towarzysza Męża do wkładania i wykładania Milly a i ona nie za bardzo lubi się chustować (choć łudzę się że jeszcze ją przekonam). Przed zakupem Tuli powstrzymywała mnie właściwie tylko dość zawrotna cena (420PLN nosidełko 7-20kg  + 59PLN wkładka dla niemowlaka 3.5 - 7 kg) i brak dostępności wzoru który sobie wymarzyłam (Ukulele).

Po chrzcinach okazało się że nasi hojni goście oprócz mnóstwa fantastycznych prezentów (hmmm... o tym może też będzie post) podarowali nam dość gotówki żeby córce nosidełko zakupić. Znalazłam też wymarzony wzór na stronie mamazen.pl, w takich samych cenach jak na stronie producenta i z 'moim' wzorem dostępnym. Kontakt ze sklepem fantastyczny i ogólnie bardzo polecam (niesponsorowanie, niestety). Poszło!

Przesyłka przyszła paczkomatem i ekspresowo. Urządzenie okazało się proste w obsłudze, umiem zainstalować i zdemontować je sama, nawet w samochodzie (choć z pomocą Towarzysza Męża łatwiej i sprawniej). Milly pokochała ustrojstwo od pierwszego użycia. Połaziłyśmy po domu a ona obserwowała dopóki się nie znudziła i usnęła. Później Tula miała debiut na mieście, kiedy byliśmy złożyć podanie o dowód dla M. Zdecydowanie bardziej mobilne niż wózek a i po rozkopanym centrum miasta nie trzeba się z wózkiem właśnie tarabanić. Idealnie! M. włożona w Tulę na dzień dobry zasnęła i przespała cały urzędniczy ambaras. Ba, po drodze wstąpiliśmy jeszcze z TM do informacji turystycznej, M. spała dalej. I obudziła się dopiero z Tuli wyciągnięta, chyba w celu protestu. No ale w samochodzie w nosidełku przewozić nie wolno, więc musiała się córeczka pogodzić z faktem podróży w foteliku. Sorry Winnetou!

Później byłyśmy jeszcze na krótkim spacerze dookoła bloku i na szybkich zakupach po chleb. Milly za każdym razem ukontentowana wielce, ja również, że zakup taki fajny...

Aż tu pisze do mnie Ruby czy widziałam jaka rozgorzała dyskusja pod jej zdjęciem a propos tego jaką to krzywdę robi dziecięcym kręgosłupom że niby wkładka dla niemowlęcia w Tuli.

Kręgosłupowi Milly nie chcę krzywdy zrobić, jasna rzecz, więc ciągle dumam co z tym noszeniem zrobić. Dziecko uwielbia, ale jak ja to jakoś nieodwracalnie krzywi to może jednak poczekać aż będzie miała te 7 kilo (biorąc pod uwagę że już ma 4.340 i ciągle tyje w zastraszającym tempie to nie powinniśmy do tych siedniu za długo czekać) i zostaną tylko nosidełkowe ochy i achy (oczywiście nie u chustowych ortodoksów), sama nie wiem co myśleć i czy wierzyć wszelkim Tulo-krytykującym chusto-maniakom. Nie żebym miała coś do chustomaniaków.

Macie jakieś doświadczenia z urządzeniami tego typu? I jak Wasze dzieci, lubiły się nosić w nosidełkach? A może sprawdziły się u Was chusty?

Pozdrawiamy ciepło,
z&m

PS. Post o Tuli u Hubisiowej Mamy tu a u Ruby Soho zdjęcia i arcyciekawa dyskusja pod postem tu

Wzór an który się uparłam, ale w sumie wszystkie są pięęęękne. Obrazek z etsy.com, a dokąłdnie stąd

No takie chciałam nosidełko właśnie no!

(zdjęcie stąd)

Premiera Tuli na mieście

I domo-ogarnianie w Tuli też jest spoko!