W23 Koleżanka zgaga

Koleżanka, phi! Nie opuszcza mnie na krok. Łazi za mną skubana, wyskakuje ni stąd ni z owąd i utrudnia mi życie. Nie śpię przez nią (a wolałabym inne powody żeby nie spać), czasem ryczę, czasem po prostu nie robię nic i cierpię i smędzę jakie to cholerstwo uciążliwe i jak boli (tak, wiem, porób będzie bolał bardziej, ale przynajmniej coś z tego będzie). Dopada mnie różnie. Głównie wieczorami przy czytaniu (no i jak tu tak Larssona ze zgagą :/) albo, co gorsza, w pracy, w której muszę mówić. A tu czasem przez gardło zupełnie nic nie przechodzi. I piecze jak jasny gwint. I pomyśleć że myślałam że wiem co to zgaga zanim byłam w ciąży. Uroczyście oświadczam – nie wiedziałam!

Producent Rennie twierdzi że mogę to jeść. Mój lekarz internista twierdzi że nie mogę. I bądź tu babo mądra i pisz wierze (15 lat temu chętnie, teraz bym chyba nie dała rady). Próbuję domowych sposobów wujka google:

1)      mleko: działa! Ale krótkoterminowo, trzeba powtarzać co godzinę. Ileż można pić mleka. Bleee…

2)      migdały: nie nie nie. Pomagają, jak mówi moja mama, jak umarłemu kadzidło. Poza tym po megarzyganiu w pierwszym trymestrze, na które to rzyganie też polecano migdały, wzbudzają tylko odruch wymiotny. Fuuuuj!

3)      Pomelo (to już nie wujek google, tylko rada Olci K., dzięki Olciu!) – nie wiem, nie próbowałam. Ale zakupię, spróbuję i zdam ralację.

Poza tym zauważyłam jeszcze że jest gorzej (skubana koleżanka zgaga ma gusta kulinarne podobne do moich :/) po:

- czekoladzie (buuuu)

- herbacie lady grey (buuuuu)

- oliwie truflowej (przegięcie!)

- cytrynie i miodzie (i tym sposobem mój ulubiony ostatnio drink, na który przerzuciłam się odstawiając wino, a mianowicie woda z cytryna i miodem, też musi iść w odstawkę. Co ja mam pić?!)

- drożdżówkach z makiem (ale jeszcze nie wytropiłam czy to kwestia drożdżówek czy maku)

- mandarynkach (serio?! I na to ma mi pomóc pomelo?!)

Eh, niby można przeżyć, ale co to za życie!

Macie jeszcze jakieś anty-zgagowe domowe sposoby? Bo jakoś tak się z tą koleżanką delikatnie mówiąc średnio polubiłyśmy i chętnie wywaliłabym ją ze swojego życia (mimo świątecznej atmosfery, nasza jednostronna przyjaźń, mam nadzieję, nie przetrwa, i do Świąt nie będę się obawiać o ukochane makówki)